پایداری اولیه ایمپلنت در استخوان نرم یا Article The Effect of Increasing Thread Depth on the Initial Stability of
Dental Implants: An In Vitro Study

یک مطالعه آزمایشگاهی (in vitro) است که تأثیر عمق رزوه (شیار پیچ) ایمپلنت‌های دندانی را بر پایداری اولیه آنها در استخوان نرم (استخوان نوع D3) بررسی کرده. 

نویسندگان: چیارا کوچینلی، میگوئل سیلوا پریرا، تیگو بورژس، رُی فیگِیردو، برونو لیتائو-آلمیدا

منتشرشده در: مجله Surgeries، سپتامبر ۲۰۲۴

مقاله پایداری اولیه ایمپلنت در استخوان نرم  مناسب چه کسانی است؟

•مخاطبان اصلی مقاله پایداری اولیه ایمپلنت در استخوان نرم   شامل موارد زیر هستند:

– دندان‌پزشکانی که کاشت ایمپلنت انجام می‌دهند

•پژوهشگران حوزه ایمپلنتولوژی

•تولیدکنندگان ایمپلنت

•- دانشجویان دندان‌پزشکی و متخصصان جراحی دهان و فک

موضوع مقاله پایداری اولیه ایمپلنت در استخوان نرم چیست؟

مقاله پایداری اولیه ایمپلنت در استخوان نرم  بررسی می‌کند که چگونه افزایش عمق رزوه در طراحی ایمپلنت دندانی بر پایداری اولیه ایمپلنت‌ها در استخوان نرم (نوع D3) تأثیر می‌گذارد. پایداری اولیه برای دستیابی به موفقیت بلندمدت و ادغام استخوانی (Osseointegration) بسیار حیاتی است.

ویژگی‌های مطالعه ی مقاله  پایداری اولیه ایمپلنت در استخوان نرم  

1. متغیر اصلی: عمق رزوه ایمپلنت (بین ۴ تا ۵.۵ میلی‌متر)

2. روش مطالعه: بررسی آزمایشگاهی بر روی بلوک‌های مصنوعی استخوان نوع D3

3. شاخص‌های ارزیابی پایداری اولیه ایمپلنت در استخوان نرم  : گشتاور نصب (Insertion Torque) و شاخص پایداری ایمپلنت (ISQ)

یافته‌های کلیدی مقاله

   – افزایش عمق رزوه منجر به افزایش پایداری اولیه شد.

   – بیشترین مقدار ISQ و گشتاور مربوط به ایمپلنت‌های با رزوه ۵.۵ میلی‌متری بود.

   – بین ISQ و گشتاور همبستگی مثبت و معناداری وجود دارد.

5. کاربرد بالینی: در مواردی که استخوان نرم است، استفاده از ایمپلنت با رزوه‌های عمیق‌تر می‌تواند موفقیت درمان را افزایش دهد.

روش انجام مطالعه پایداری اولیه ایمپلنت در استخوان نرم

• پایداری اولیه ایمپلنت در استخوان نرم با مطالعه روی 24 ایمپلنت انجام شد که در 4 گروه با عمق رزوه‌های مختلف تقسیم شدند:

  • Group A: 4 میلی‌متر

  • Group B: 4.5 میلی‌متر

  • Group C: 5 میلی‌متر

  • Group D: 5.5 میلی‌متر

• ایمپلنت‌ها در بلوک استخوان مصنوعی D3 (نوع استخوان نرم) قرار گرفتند.

• دو پارامتر برای سنجش پایداری اولیه استفاده شد:

  • گشتاور وارد کردن (Insertion Torque – IT)

  • تحلیل فرکانس تشدید (Resonance Frequency Analysis – ISQ)

مزایای کلیدی معرفی ایمپلنت‌های با رزوه‌های عمیق

• مناسب برای بیمارانی با استخوان نرم (مانند زنان مسن یا افرادی مبتلا به پوکی استخوان)

• کاهش نیاز به پیوند استخوان (Bone Graft)

• پایداری بالا حتی در روش‌های بارگذاری فوری

• سازگاری با پروتکل زیرآماده‌سازی (Under-Preparation)

• دارای مقادیر پیش‌بینی‌پذیر IT و ISQ برای اطمینان بیشتر در نتایج بالینی

نکات علمی و بالینی قابل توجه پایداری اولیه ایمپلنت در استخوان نرم

• ایمپلنت با رزوه‌های عمیق‌تر:

  • سطح تماس بیشتر با استخوان دارند.

  • فشار را بهتر توزیع می‌کنند.

  • برای استخوان‌های نرم مناسب‌تر هستند. ولی عمق رزوه زیاد، تمیز کردن یا درمان پری‌ایمپلنتیت را سخت‌تر می‌کند چون فضای بین رزوه‌ها کمتر در دسترس است.

چرا اهمیت پایداری اولیه (Primary Stability) این‌قدر زیاد است؟

پایداری اولیه ایمپلنت در استخوان نرم به میزان محکمی و بی‌حرکتی ایمپلنت در استخوان بلافاصله پس از کاشت اشاره دارد. این مرحله پیش از فرآیند واقعی جوش خوردن ایمپلنت با استخوان، که به آن اُسئواینتگریشن (osseointegration) گفته می‌شود، رخ می‌دهد.

اگر پایداری اولیه کافی نباشد:

• ایمپلنت حرکت می‌کند.

• اتصال صحیح با استخوان شکل نمی‌گیرد.

• در نهایت، ایمپلنت با شکست مواجه می‌شود.

به‌ویژه در روش‌های بارگذاری فوری (Immediate Loading) در پایداری اولیه ایمپلنت در استخوان نرم، که دندان بلافاصله پس از قرارگیری ایمپلنت روی آن نصب می‌شود، داشتن این پایداری حیاتی است.

نتیجه‌گیری نویسندگان

طبق پژوهش پایداری اولیه ایمپلنت در استخوان نرم  ، افزایش عمق رزوه در ایمپلنت‌های دندانی باعث افزایش پایداری اولیه در استخوان نرم (مانند فک بالا در برخی بیماران) می‌شود. انتخاب طراحی مناسب ایمپلنت نقش حیاتی در موفقیت درمان دارد.

برای دریافت اطلاعات بیشتر در مورد امیپلنت دندان میتوانید مقاله مربوطه را مطالعه کنید و یا با کارشناسان فروش شرکت دایو پارس در تماس باشید.

شماره تماس : 09101661530